خلاصه کتاب وابی سابی :زندگی به سبک ژاپنی برای زندگی پر عیب و نقص اثر بث کمپتون

ممکن است از زمان تولد تا مرگ در ژاپن زندگی کنید و ممکن است هنوز کلمات وابی سابی را در یک سخنرانی نشنیده باشید. Kōjien، معتبرترین واژگان زبان ژاپنی، هیچ ورودی برای این دو کلمه ارائه نمی دهد. شما می‌توانید وابی و سابی را به‌طور جداگانه پیدا کنید، با این حال، وقتی کنار هم قرار می‌گیرند، نمی‌توان معنی آنها را فهمید.

در عوض، وابی سابی به عنوان یک فلسفه نامشخص، شبیه به رشته ای غیرقابل کشف که در زندگی و فرهنگ ژاپنی می گذرد، وجود دارد. با این حال، چیزی که وابی سابی دلالت دارد چیست؟

ابتدا در مورد وابی صحبت خواهیم کرد. در ژاپنی معاصر، وابی کم و بیش به معنای “طعم ذائقه” است. اما در ابتدا، این کلمه با فقر، نارسایی و ناامیدی مرتبط بود که از فعل wabiru به معنای “ناراحت کردن” گرفته شده است.

اما برای درک کامل معنی، لازم است به مراسم چای باستانی که نقش مهمی در شکل‌گیری فرهنگ و زندگی ژاپنی داشته‌اند، سفر کنیم. در اواسط قرن شانزدهم، علیرغم وجود امپراتوری که بر ژاپن حکومت می کرد، امپراتوری در واقع تحت سلطه اربابان فئودال به نام دایمیو بود. جنگجویان سامورایی که مسئولیت ایمن سازی دژها و زمین های دایمیو را برعهده داشتند، شروع به مصرف چای کرده بودند تا زمانی که به نگهبانان شب منصوب شده بودند، هوشیار باشند. مراسمی که همراه با نوشیدن چای بود، فرصتی را برای لذت بردن از زمان آرامش در زندگی آنها فراهم کرد که شامل سختی های وحشیانه بسیاری است.

با این حال، مدت کوتاهی بعد، مصرف چای برای زندگی اشرافی زیاد طبقات حاکم، با اتاق‌های چای زینتی و ظروف آشپزخانه، ضروری شد. به جای مراسمی آرام که ریشه های ذن خود را به نمایش بگذارد، چای یکی دیگر از سرگرمی های لذت بخش شد.

بعداً، یک استاد چای برای دایمیو معروف تویوتومی هیدیوشی معروف به Sen no Rikyū تصمیم گرفت مراسم چای را متحول کند. او از زیاده‌روی مراسم چای در قلعه‌ها دست کشید و مراسمی ساده‌تر را ترجیح داد، با چای‌فروشی‌های معمولی و چای‌خانه‌های کوچک‌تر. به جای نمایش ثروت، مردم باید از سادگی و زیبایی اصلی لذت ببرند. شکل مراسم چای ریکیو شروع به نامیدن چای وابی یا «وابی چا» کرد. همانطور که می دانید وابی به مفهومی اشاره دارد که در آن سادگی، فروتنی و صرفه جویی ارزش قائل است.

اکنون می توانیم ببینیم سابی یعنی چه. اگر بخواهیم آن را به انگلیسی ترجمه کنیم، sabi به معنای کم و بیش «پتینه، ظاهر عتیقه» یا «سادگی زیبا» است. به تدریج، سابی به معنای زیبایی است که با گذشت زمان پدیدار می شود – شناخت هوازدگی، کدر شدن، و نشانه های قدمت. جونیچیرو تانیزاکی در اثر معروف خود، در ستایش سایه‌ها، هنگامی که در مورد ملت ژاپن صحبت می‌کند، این موضوع را به خوبی نشان می‌دهد: «ژاپنی‌ها از همه چیزهایی که زرق و برق می‌زنند بدشان نمی‌آید، با این حال، ژاپنی‌ها به یک درخشش بازتابنده علاقه نشان می‌دهند. روشنایی ضعیف…”

وابی سابی که در یک اصطلاح آورده شده است به دیدگاهی اشاره دارد که زیبایی خالص، نقص و ناپایداری همه چیز را ارج می نهد. زمانی که این مفهوم با گرایش های خاص در غرب – ماتریالیسم، کمال گرایی، و ترس از مواجهه با گذشت زمان – در تقابل قرار می گیرد، تأکید می شود. در فرهنگ مصرف پرشتاب ما، می توان چیزهای زیادی از مفهوم وابی سابی یاد گرفت.