سیستم‌های اطلاعات جغرافیایی برای تصمیم‌گیری گروهی

تصمیم گیری گروهی با مشکلات جغرافیایی سروکار دارد که مدت زیادی وجود داشته است. با این حال، علاقه به تصمیم‌گیری مشارکتی اهمیت بیشتری پیدا می‌کند؛ زیرا بیشتر افراد با نگرانی در مورد مسائل زیست‌محیطی، کاربری زمین، منابع طبیعی و حمل‌ونقل معتقدند کسانی که تحت تأثیر تصمیم‌ها قرار می‌گیرند، باید بخشی از این فرایند باشند. بسیاری از مسائل تصمیم‌گیری جغرافیایی بدون ساختار و مملو از تعارض مکانی در نظر گرفته می‌شوند؛ زیرا راه‌حل‌های آن‌ها مستلزم مشارکت چند ذی‌نفع با ارزش‌های ذی‌نفعان متفاوت است. در این فصل مقدماتی، خواننده را با آنچه «سیستم‌های اطلاعات جغرافیایی مشارکتی» (PGIS) می‌نامیم، آشنا کرده و مروری بر آنچه «علم اطلاعات جغرافیایی مشارکتی» می‌نامیم، ارائه می‌کنیم. سیستم‌های اطلاعات جغرافیایی که توسط گروه‌هایی با دیدگاه‌های ذی‌نفعان متعدد طراحی و استفاده می‌شوند، به‌عنوان «سیستم‌های اطلاعات جغرافیایی مشارکتی» توصیف می‌شوند. سیستم‌های اطلاعات جغرافیایی مشارکتی دارای تمامی قابلیت‌های GIS، با قابلیت‌های اضافی برای پشتیبانی تصمیم‌گیری گروهی هستند. مطالعات رفتاری اجتماعی در مورد استفاده از سیستم‌های اطلاعات جغرافیایی مشارکتی به‌عنوان فرایند تعامل انسان- رایانه- انسان، سنگ بنای جنبة تجربی علم اطلاعات جغرافیایی مشارکتی است. علم اطلاعات جغرافیایی مشارکتی، زیرشاخه‌ای از علم اطلاعات جغرافیایی است که به درک استفاده از PGIS در جامعه کمک می‌کند. ما خواننده را با چارچوب خود برای این کتاب آشنا می‌کنیم که مبتنی بر متعادل کردن تأکید بین حوزه‌های تحقیق- نظریه، روش و ماهیت است.

تصمیم‌گیری فضایی یک فعالیت روزمره است که بین افراد و سازمان‌ها مشترک است. مردم زمانی که فروشگاهی را برای خرید، مسیری را برای رانندگی، مسیری را برای دویدن یا محله‌ای را برای زندگی انتخاب می‌کنند، تحت تأثیر جغرافیا تصمیم می‌گیرند. سازمان‌ها از این نظر تفاوت چندانی ندارند. آنها واقعیت‌های فضایی سازمان هنگام انتخاب یک مکان، انتخاب استراتژی توسعه زمین، تخصیص منابع جهت سلامت عمومی و مدیریت زیرساخت‌های حمل و نقل یا خدمات عمومی را در نظر می‌گیرند. بیشتر تصمیمات فضایی فردی به‌طور موقت، بدون تجزیه و تحلیل رسمی گرفته می‌شود. چنین تصمیماتی اغلب مبتنی بر اکتشافات تجربی و ترجیحات (ارزش‌ها) درونی‌شده است. این رویکرد مصلحت‌آمیز برای تصمیم‌گیری فضایی، گاهی اوقات می‌تواند با یک «برابری تصمیم‌گیری» نسبتاً کوچک در موقعیت‌های تصمیم‌گیری روزانه، مانند انتخاب یک مکان برای خرید یا یک مکان سرگرمی، توضیح داده شود.