شهرهای هوشمند پایدار

1مقدمه

از کنفرانس بین المللی جمعیت و توسعه که در قاهره برگزار شد در سال 1994، جمعیت جهان از 5.7 به 7.2 میلیارد نفر افزایش یافته است که سه چهارم این رشد در آسیا و آفریقا رخ داده است (سازمان ملل، گزارش مختصر در مورد وضعیت جمعیت جهان ، 2014).

اگرچه رشد جمعیت در حال کاهش است، اما سازمان ملل پیش بینی می‌کند که جمعیت جهان تا سال 2050 به حدود 9.6 میلیارد نفر برسد.

بسیاری از رشد در شهرها خواهد بود و جهان شهریجمعیت افزایش خواهد یافت6.3 میلیارد تا سال 2050. همچنین لازم است بدانیم که این افراد در کجا واقع شده اند476 شهر با یک میلیون نفر یا بیشتر در جهان امروز 80 درصد در بازارهای نوظهور، 78 شهر تنها در چین، 55 شهر در هند قرار دارند. تا سال 2050، 800 شهر از این قبیل وجود خواهد داشت. بازارهای نوظهور همچنین دارای 75 شهر با بیش از سه میلیون نفر هستند و بین 3 تا 10 درصد در سال رشد می‌کنند (سازمان ملل، 2012). علاوه بر این، این شهرها بسیار متراکم هستند، به عنوان مثال، بمبئی حدود 20000 نفر در هر کیلومتر مربع دارد، در مقایسه با لندن با 5100 نفر (UN, 2012).

شهرنشینی عمده نیازمند راه‌های نوآورانه برای مدیریت پیچیدگی زندگی شهری است. این نیازمند راه‌های جدیدی برای هدف قرار دادن مشکلات ازدحام بیش از حد، ازدحام، مصرف انرژی، مدیریت منابع و حفاظت از محیط زیست است. در این شرایط استدر متنی آمده است که شهرهای هوشمند نه تنها به‌عنوان شیوه‌ای نوآورانه برای زندگی شهری آینده، بلکه به‌عنوان یک استراتژی کلیدی برای مقابله با فقر و نابرابری، بیکاری و مدیریت انرژی ظاهر می‌شوند (شکل 1.1).

برای درک آینده شهرها، نگاهی به گذشته به شهرنشینی گذشته مفید است. همانطور که مرکز تحلیل شهرها  (گزارش مرکز شهرها، 2014) بیان می‌کند، «گذشته اقتصادی یک شهر تأثیر عمیقی بر آینده آن دارد». این تجزیه و تحلیل بر اساس بررسی شهرنشینی در بریتانیا از سال 1801 تا امروز انجام شد و به این نتیجه رسید که: (1) مهارت‌ها مهم‌ترین عامل تعیین‌کننده موفقیت بلندمدت شهری هستند و بنابراین یک حوزه کلیدی برای مداخله در سیاست هستند. (2) سرمایه گذاری هدفمند در زیرساخت ها تأثیر بسزایی بر عملکرد شهر دارد، (3) عدم سرمایه‌گذاری در مهارت‌ها یا زیرساخت‌ها، اثرات ضربه‌ای بلندمدت بر شهرها و مردم آن‌ها دارد.

ارزیابی عملکرد یا موفقیت شهرها در اینجا عمدتاً اقتصادی است و بر اساس شاخص‌های پریشانی اقتصادی (بیکاری، مطالبات مزایا)، درآمد، درصد شهری و محل تجمعات شهری با حداقل 1 میلیون نفر جمعیت،