اتمام موجودی
Academic writing in Humanities – نگارش متنون علمی در علوم انسانی
33000 تومان
capabilities. Sometimes, it is not the writing skill which may lead to this inability, but rather what a writer should know beyond his/her writing skill may account for the failure or even the success. Any type of writing has its certain features. Academic writing, categorized as a type of complicated writing, has its own characteristics, significance, patterns, functions, and problems.EFL learners are in need of knowing these qualities to be able to report their research findings through academic article format.
This book has been written to provide reasonable orientation for the interested social science learners about the academic writing in general. Most experts in writing believe that writing is to be instructed even to native speakers due to its characteristics, and academic writing is not an exception. Having gone through writing academic articles, any reader will acquire some skills and strategies in writing academic articles. Also, there are some samples in which the reader can be involved practically in writing academic articles selected from various international journals.
ناموجود
18
نفر در حال مشاهده محصول هستند
توضیحات
capabilities. Sometimes, it is not the writing skill which may lead to this inability, but rather what a writer should know beyond his/her writing skill may account for the failure or even the success. Any type of writing has its certain features. Academic writing, categorized as a type of complicated writing, has its own characteristics, significance, patterns, functions, and problems.EFL learners are in need of knowing these qualities to be able to report their research findings through academic article format.
This book has been written to provide reasonable orientation for the interested social science learners about the academic writing in general. Most experts in writing believe that writing is to be instructed even to native speakers due to its characteristics, and academic writing is not an exception. Having gone through writing academic articles, any reader will acquire some skills and strategies in writing academic articles. Also, there are some samples in which the reader can be involved practically in writing academic articles selected from various international journals.
نظرات (0)
محصولات مرتبط
اخلاق حرفهای در سازمانها (ابعاد، مؤلفهها، نظریهها و مدلها) (کتاب الکترونیک)
همانگونه که در بخش مقدمه بیان شد اخلاق حرفهای عبارت است از مجموعهای از اصول و قواعد رفتاری و اخلاقی که حِرف مختلف به هنگام ایفای نقش حرفهای خود مکلف به رعایت آنها میباشند؛ اکنون سؤال این است که بهراستی مؤلفهها و ابعاد مهم اخلاق حرفهای کدامند؟؛ بسترها و عوامل زمینهساز برای رشد و توسعه اخلاق حرفهای در سازمانها کدامند؟؛ و سؤال دیگر اینکه رعایت اصول و قواعد اخلاق حرفهای در سازمانها و محیط کسبوکار چه تبعات مثبتی به همراه خواهد داشت؟.
که برای پاسخگویی به این سؤالات، تلاش شد تا بامطالعه و بررسی ژرف مجموعهای از مبانی نظری و تألیفات صاحبنظران و اندیشمندان شرقی، غربی و همچنین آرا مکاتب اسلامی و بررسی انواع مدلهای تصمیمگیری اخلاقی که توسط صاحبنظران در حوزه اخلاق، جایگاه اخلاق و اخلاق حرفهای ارائه نموده سعی در شناسایی مؤلفهها، ابعاد و شاخصهای اخلاق حرفهای داشته و با عنایت به این امر مهم که یکی از مؤلفههای اساسی در تعالی و موفقیت هر سازمانی، اخلاق حرفهای در آن سازمان است بتوانیم بهطور مبسوط به نقش و جایگاه اخلاق حرفهای در موفقیت سازمانها بپردازیم.
امید است به یاری خداوند متعال بامطالعه این کتاب، اهداف و برنامههای آموزشی این اثر محقق شده و از طریق آموزش و یادگیری در الگوهای فکری، شناخت و نگرش خوانندگان تحولی هرچند اندک اما ژرف ایجاد نماید.
بیشعورِ با احساس
جدایی
| در اندیشه فرو رفتم برایت |
| نفهمیدم چه دردی بست پایت |
| اگر دانم دوای درد تو چیست |
| وگر فهمم من اینک مشکل از کیست |
| دهم دارو رهایی یابی از درد |
| تو را از درد و رنجش میکنم طرد |
| اگر دردت منم، درمان نباشد |
| دوای درد تو آسان نباشد |
| به درمانت جدایی میگزینی |
| کشم دردی ندانی و نبینی |
| دلم را از جداییها شکستی |
| خودت هم از گرفتاری نرستی |
| بیادت روز و شب از دیدهی خویش |
| بِگریم در درونم کمکم و بیش |
| سِزَد ما را که با هم یار باشیم |
| برای درد هم بیمار باشیم |
| چه نیکو بود اگر تأثیر میکرد |
| سخنهایی که گوید قلب یک مرد |
| حقیری گویدت باعاطفت باش |
کشتهی عشق
| لحظهای فکر کن و دل بده و با من باش |
| زچه باید دل من این همه محزون باشد |
| تو نپندار که اینک هذیان میگویم |
| این بیان نارسای حال اکنون باشد |
| پُراَم از عشق تو، افسوس نخواهی فهمید |
| که چه شکلی است کسیکاین همه مفتون باشد |
| نگهی کُن به ورایت به زمین من را بین |
| که وجودم از درونم تا تو بیرون باشد |
| بیتو بودن نتوانم که برایم مرگ است |
| بودن تو به حقیقت گنج قارون باشد |
| چشمهی عشق تو در عمق دلم میجوشد |
| این دم عشقت زدم پیش بس افزون باشد |
| نهراسم زعذابت که شدم کشتهی عشق |
| بنگر تا که ببینی حال من چون باشد |
| گر کلامی زدهانم به خطا بیرون شد |
| بگذر زان که گناه دل مجنون باشد |
| گر زمانی ناسزایی زخریت گفتم |
| بخششم ده که بدینسان گونه گلگون باشد |
| حرف دل را به تو گویم بیدروغ و نیرنگ |
| باورم کن که زشکات دل من خون باشد |
بحران دوران نوجوانی
در پارک ملت در حالی که برای نخستین و واپسین بار فرار از مدرسه را تجربه کردم نوشتم با سودای مهاجرت و خستگی از ... تنها، وامانده، از کار و زمان به دست خود جا مانده، میاندیشم، شاید مقصدی باشد برای رفتن، رفتن از شهر و دیار رفتن از ایل و تبار رفتن از کنار یار رفتن از پدرم رفتن از مادرخود و جدایی از برادر، عشقم راهها مسدود است جای خالی هم نیست اما رفتن به کجا؟ به کدامین نقطه؟ - به دیار دلها! - نقطه آزادی! باز میاندیشم، نکند آزادی مردهکرمی باشد که به دست مردم زیرخاک تشنه از دید همه محو شده؟ نکند خواستهی این دلها ز برای بودن بودن مصنوعی و ز ترسِ مردن مردنِ ارزشمند در دهان تاریک کشته شده؟ باز میاندیشم، فردا چه میشود؟ به کجا خواهم رفت؟ من چه کاره میشوم؟ ای خدا وای ای خدا من نمیدانم چرا به یاد ندارم که چه روزی به جهان آمدهام آری آری آری روز میلاد منم گم شده است عهد میبندم که اگر روز میلاد دلم پیدا شد جشن میگیرم همه هستند در آن مهمانی از فقیر و مستمند و معتاد تا غنی و بیگزند و آزاد باز میاندیشم، نکند نطفهی دل وانشود؟ یا اگر که واشد و به دنیا آمد نکند در این جهان جا نشود هان ای مردم غم هان ای مردم دل هان ای مردم رویاباطل چشم خود را به جهان بازکنید کار و سازندگی آغاز کنید باد شوید، با حال وزان داد شوید، در جریان نهان و آزاد شوید از ظلم جهان دیگرم حرفی نیست، همه حرفم زده شد که در آخر گفتم، «دوست دارم روزی، بگویم هر چه را میخواهم و از این دیار غمها بروم و شما را به خدا میسپرم» تهران آبانماه 1377 خورشیدیمیکدهی بیزار
| آنشب از دیدهی من خون فراوان میریخت |
| ناله از سینه و آه از سر مژگان میریخت |
| بر در میکده رفتم به سراغ ساقی |
| ساقی آنشب مِی خود کمکم و پنهان میریخت |
| هر که عاشق طلب باده فراوان میکرد |
| َمشک آبی به کنارش به پیاله کمی از آن میریخت |
| تا مرا دید نگاهی به سرو و رویم کرد |
| شرم از صورت من شُرشُرِ باران میریخت |
| لحظهای بعد به پیش آمد و محکومم کرد |
| زدهانش تَشَر و یاوه و ارزان میریخت |
| «ابله ! این حلقهی عشاق نجای چون توست» |
| گوییا حلق مرا خندهی نالان میریخت |
| دل من پیش مِی و میکده از من بیزار |
| ساقی آنشب قدحم را زهرماران میریخت |
| ناروا شد به دلم عشق و محبت لیکن |
| در فراقش زدلم چهرهی انسان میریخت |
| رفتم از میکده بیرون رو به سوی خانه |
| تا سرایم مُرشدی نغمهی نالان میریخت |
| عاشقی کو بهر رَستن از لگام عشقاش |
| هر شبی را باده زد زیره به کرمان میریخت |
| زآن زمان دیگر نخوردم مِی نگشتم سرمست |
| من خدا را پیشه کردم لطف منان میریخت |
| بنده گشتم پس به من داد خدای رحمان |
| دلبری کو به بَرم نیکی و احسان میریخت |
| هر زمان هست بُدَم، مست بُدم از دلبر |
| چونکه او بر لب من قند فراوان میریخت |
| ماه من! دلبر من! خوش قدم خوش رفتار |
| از ازل جلوهی تو ناز خرامان میریخت |
| هرکه هستی، همهی عُمر جسیم عاشق باش |
| این عبارت به دلم زمزمهواران میریخت |
پرواز ابدی
به یاد کشتار مردم بیگناه در نیویورک 11 sep2001 – 20 شهریور 1380 شگفتا که چند صد بیگناه را تبدیل به بمب میکنند و بر پیکرهی ساختمانی میکوبند تا چند هزار بیگناه دیگر، همگی به یکباره کشته شوند غول سیاه، نعرهزنان گوشت به دندان بیرحمانه به جان بشریت حملهور میشود این همنوعان من و تواَند که اسیر پنجههای او میگردند انفجار، انفجار، انفجار حرارت خون را میجوشاند و تن را ذوب میکند پس عدهای چون نمیخواهند در آتش ظلم بسوزند به پرواز درمیآیند یک پرواز ابدی پرواز، آرزوی بشریت امان از سقوط ، فغان از سقوط بیگناهان در واپسین نفس زندانی در آتشین قفس تنها عشق را به خاطر میآورند و بس با نفرت کشته شدیم و با عشق مُردیم قربانیان جنایت شدیم و آبروی جانی را بُردیم دریغا که فاجعه پایان ندارد دردا که آسایش و بشر دو خط موازیاند تهران شهریور ماه 1380 خورشیدیدلبر
| دلبرا بوی تو مدهوشم کرد |
| خم ابروی تو بیهوشم کرد |
| چشم نازات به دهانم جان داد |
| پیچش موی تو خاموشم کرد |
زندگی
زندگی یه بازیه بازی گرگم به هوا نزنی میزننت آروم نشین بپرهوا زندگی یه بازیه بازی قایم موشکه نباید ببیننت چارهی کار یک کلکه زندگی یه بازیه بازی خاله بازیه بیشترش تصوره ظاهر و صحنهسازیه زندگی یه بازیه بازی با یه توپ قشنگ بُخوره روی زمین میره بالا بیدرنگ زندگی یه بازیه بازی با اسباب بازیه اون کسی راحته که هر چه داره راضیه زندگی یه بازیه بازی بیرحم قُمار لحظهای برگ برنده دستته لحظاتی میبازی هزار هزار زندگی یه بازیه بازی پروانه و شمع غرق در آتش عشق محو در شعله شمع کسی که جرأت بازی نداره نباید بازی کنه همهرو گول بزنه خودشو راضی کنه راز و رمز زندگی رمز و راز بازیه جنگ این همبازیا برسَرِ لجبازیه غرق در بازی شدن چاه مرگ و نیستی راه آزادی ولی حس با همزیستی تهران مهرماه 1380خورشیدیدوگانگی
حتی حسرت کودکی خود را نیز نمیخورم که روزگار سختی بوده است جنگهای بیرونی و درونی و درونیتر حس گمگونهای است هست و در همان حال نیست میخواهم بروم و در همان حال نمیخواهم دوست دارم و در همان حال متنفر آشنایم و در همان حال غریب میدانم و در همان حال نادان گرسنهام و در همان حال سیر تشنهام و در همان حال سیراب پرتوانم و در همان حال خسته خسته خسته خسته هر لحظه شادم و در همان لحظه غمگین با تلاش زندگی میکنم و در همه حال مردهام مرگ مرگ مرگ آیا راه نجات هست؟ چقدر در آن غوطهورم همان گونه که در زندگی زندگی! زاییده شدن ناخواسته در گنداب یاس مرگ! موسم رهاییگونه تهران مهرماه 1380 خورشیدیبلبل پوسیده
به فریدون فروغی تو به رود خروشانی میمانستی که بر آن سد بستند و همانجا خشکید تو بلبل خوشنوایی بودی که در قفس پوسید فریاد برآوردی کردند تو را خاموش لیکن همه میخوانند فریاد تو را امروز کالبد سالها جاندادهات امروز خاک را در آغوش کشید روح زخمیات ترانهخوانان پَرِ پرواز گشود «عُمری بود غم تو دلت زندونی بود غم و غصهی دل و کی میدونست؟» فریاد برآوردی، کردند تو را خاموش لیکن همه میخوانند فریاد تو را امروز «حالا اون قوزک پات یاری رفتن داره اما نمیتونه که بره لبای خشکیدهات حرفی واسه گفتن داره اما نمیتونه که بگه» تهران مهرماه 1380 خورشیدیبازآفرینی
| من بندهای سرخوردهام والاترین |
| شوری بده برکن زِمَن حال غمین |
| من در همه عالم شدم تنهاترین |
| یار کسان و بیکسان با من نشین |
| من در هوای دیدناَت پیداترین |
| پنهان مشو از دیدهام زیباترین |
| من حلقهی گمگشتهام در این زمین |
| باشدکه دریابی مرا ای نازنین |
| من کوچکم منت بِنِه برمن نشین |
| انگشتری جایاَش بُوَد زیرنگین |
| من ناتوانی خستهام داراترین |
| تنها امیدم خواب فردوس برین |
| من غرقهی نادانیم داناترین |
| ظلمانیم نوری رسان از علم و دین |
| من روح نیمیمردهام بالاترین |
| جانآفرین جان مرا باز آفرین |
رهایی
بذارین پربازکنم بذارین پربازکنم سوی خورشید خدا بذارین پرواز کنم آب میدین، آب نمیخوام دون میدین، دون نمیخوام من میخوام رهایی آغاز کنم هی میگین صدای اون گوشو و نوازش میکنه یا میگین چشای اون جادوگره گاهی که بارش میکنه نمیگین تنگ قفس غمگین و زارش میکنه؟ نمیگین بهر نفس هوای بیدود میخواد؟ نمیگین چشمه میخواد، برکه میخواد، رود میخواد؟ دل من یار میخواد یار غمخوار میخواد دلم آواز میخواد نغمهی ساز میخواد بذارین پربازکنم بذارین پربازکنم سوی خورشید خدا بذارین پرواز کنم بال پرواز نمیخوام جُفتِ پرواز میخوام جُفتِ سنگی نمیخوام همدم و همراز میخوام آسمون آبی و روشن و دلباز میخوام بذارین پرباز کنم بذارین پرباز کنم سوی خورشید خدا بذارین پرواز کنم تهران بهمن ماه 1380 خورشیدیخوگرفتگی
خدایا از زخم همریشهگانم شکستهام نه از شکیب خستهام، که از تباهی این بیچارگان به زانو نشستهام افسوس که اینان را شنیدن نتواند، جز اینگونه بود فریاد میزدم هممیهنم! ای خواهرم! برادرم! تا به کی کالبدت را به دست او میسپاری؟ مگر زن روسپی چه میکند؟ از بهر دمی خوشی ، تن میفروشد هشدار! تو نیز اینگونهای و زشتتر که دو چیز را فروختهای هم پیکر و هم فَروَرَت دیروز آرزوهای رنگین و با شکوه کودکی امروز سیاهی تباهی و دریوزگی خو گرفتهای به شَرَنگی و تَلخَکی زخودپرستیات نداری سراپا، رگی رگی که داشتی به فرماناَش بگذاشتی تو پنداشتی که سرخوشی زبیهُشی نمیانگاشتی که فردا ریگ ریگ هستیات، فسرده میشود زمستیات سراپا، رگی نداری زخود پرستیات زان گه که به فرمان خدا، گیتی شده است بنیاد درخور بودنِ زایش را بنهاد و به مادر داد همزاد! او زاد تو را آزاد اینک شدهای در بند، اینک شدهای بر باد این مایگان سستگر را فروگذار و در گذر که درگذشتهای با آن و بیآن باز، زاده خواهی شد تهران اسفندماه 1380 خورشیدیایرانیم
ایرانیم ایرانیم میهن من خاک ایران جایگاه آریا و زادگاه کوروش و گهوارهی فرهنگ و دانش در جهان گرنباشد میهنم من نیستم او بماند پایدار من چیستم؟ دل به میهن دادهام جانم برایش هیچ نیست کشتهی میهن شدن آزادگی است زندگی در خاک میهن زندگی است دوری خاکش چنان آوارگی است ایرانیم ایرانیم میهنم ایران دل نامردمان را سوختهست گونهگون گوهر به خاک پُر زرش اندوختهست دزد زر از چند سو چشمش به میهن دوختهست گرندارم جانبش نیشش به پیکر توختهست رشک این نابخردان گردیده چون دستی دراز این نهادی بوده است از دیرباز روزگاری دَنگَلی و مَنگُلیِ تازیان پُر ز آز روزگاری تُرکِ بخش باختر یا مُغول ننگین و یا یونانی نیرنگباز دست هر ناکس زمیهن دور باد هر چه ناکس جایگاهش گور باد میهنم زآلودگیها پاک باد هرچه دشمن جایگاهش خاک باد جان هم میهن زبند آزاد باد خاک ایران جایگاهش داد باد تهران اسفندماه 1380 خورشیدی
دانشنامه جغرافیای شهری در آینه ادب پارسی
در جهانِ ذهنیِ هر پارسیزبانی، کنجی دنج وجود دارد که ویژهی سخن موزون است. در لحظات گوناگون زندگی و در هنگامههای جوشش احساسات گونهگون، سری به آن کنج میزند و از گنجینهی آن سخنان در بیان حالات روحی خود بهره میبرد. کافی است تنها دستی در انبان پر درّ ادبیات ایران بریم تا در بیان غم و شادی، عشق و نفرت، خشم و بخشش و هر حس دیگری با گوهرهای گرانبهای آن، کلام خود را زینتبخشیم.
در زندگی همیشه به ادبیات اندیشیده و با آن زندگی کردهام. در تمام لحظات زندگی، حضور شیرینش تسلیبخش سختیها و امیدبخش آرزوهایم بوده است. ورود هرچه بیشتر در ادبیات و آشنایی با این جهان، بیکرانه بودن آن را به مخاطبش نشان میدهد و انسان درمییابد که با ادبیات میتوان بیشتر اصولی که در زندگی به کار میآیند را بهتر، زیباتر و دلنشینتر آموخت و آموزاند.
حضور و گستردگی ادبیات در زندگی تنها به اصول بنیادین زندگی خلاصه نمیشود، بلکه ابعاد مختلف زندگی ایرانیان با آن گرهخورده است. از داستانپردازیهای شیرینی که بامهارتی مثالزدنی، نقشبند شبهای ایرانیان بودند، تا حکایتهای نغز و لطیفهها و شاهبیتهایی که در زندگی روزمره و صحبتهای معمولی مردم جا خوش کردهاند.
حضور ادبیات و شعر در جایجای زندگی ایرانیان سبب شده است که در آن از موضوعات مختلف سخن به میان آید. تعدد موضوعاتی که در ادبیات به آن پرداختهشده است، بهاندازهای است که تهیه فهرستی کامل و جامع از آنها اگرنه ناممکن اما بسیار دشوار مینماید. در این مقال به فراخور موضوع، به جغرافیا بهطور عام و شهر و کشور بهطور خاص اشاره میکنیم.
دانش جغرافیا ازجمله دانشهایی است که درگذشتههای دور به آن توجه شده است و به همین دلیل کتابهای بسیاری از قرون گذشته در این زمینه برای ما به یادگار ماندهاند.
قدیمیترین سندی که دراینباره موجود است؛ قسمتهای بازماندهی اوستا است که در پارهای از بخشهای آن اشارههایی به وضع یا نام برخی از سرزمینها، دریاها، کوهها، و رودها شده است. در فَرگَرد یکم کتاب وندیداد، از شانزده کشور آفریدهی اهورامزدا سخن به میان آمده است، ولی به دلیل از بین رفتن قسمتهای علمی اوستا دراینباره بیش از این اطلاعی در دست نیست. پسازآن بر سنگنوشتهی بغستان (بیستون) به نام کشورهایی برمیخوریم که داریوش بر آنها فرمانروایی داشته است. اثر دیگری که در این زمینه برجایمانده؛ کتاب شهرستانهای ایرانشهر است که در آن نام و شرح مختصر شهرهای ایران و برخی از روایات افسانهای دربارهی آنها آمده و به فارسی نیز ترجمهشده است.
توجه به این دانش در سدههای بعد نیز منجر به تدوین کتابهایی شده که در جهان اسلام رواج پیداکردهاند. برخی از این کتابها توسط ایرانیان و برخی نیز توسط دانشمندان دیگری در جهان اسلام -سوریه، عراق، فلسطین و...- به رشته تحریر درآمدهاند و خوشبختانه تعداد قابلتوجهی از آنها از تاراج زمانه در امان ماندهاند. با توجه به اینکه امروزه هنگامیکه سخن از ادبیات به میان میآید، تنها ادبیاتی مدنظر است که به زبان پارسی دری باشد، ما نیز از این سنت پیروی کرده و منابع خود را از میان این دست آثار برمیگزینیم.
در دانش جغرافیا موضوعات مختلفی بررسی میشود و گستردگی این دانش بر همگان آشکار است، اما پژوهش حاضر، بخش کوچکی از آن را موردتوجه قرار میدهد و آن؛ بهرهگیری از بررسیهای بهعملآمده درباره شهرهاست. شهرهایی که درکتابهای ادبی ایران به آنها اشاره شده است. در بسیاری از آثار ادبی کهن ایرانی اسم بسیاری از شهرها آمده که امروزه نیز با همان نام گذشتهی خود وجود دارند. برخی از شهرها نیز اکنون با نامهای دیگری شناخته میشوند و برخی دیگر هم کاملاً از بین رفتهاند؛ هرچند که درگذشته شهرهای پر رونقی بودهاند. همانگونه که پیشتر نیز اشاره شد، کمتر موضوعی وجود دارد که در ادبیات، نشانی از آن یافت نشود. مسئلهی شهر و شهرگانی (تمدن) نیز ازجمله مواردی است که بازتاب زیادی در ادبیات داشته و حتی فراتر از آن به میزان قابلتوجهی به حل پارهای از پرسشهای پیشآمده در این زمینه نیز کمک کرده است. ارتباطی که بین این دو دانش وجود دارد، انگیزهای برای انجام این پژوهش شد.
با توجه به اینکه این پژوهش؛ پژوهشی میانرشتهای است، میتواند بسیار مفید واقع گردد. روش برخورد میانرشتهای فرصت عبور از مرزهای سنتی رشتههای گوناگون دانش را در راه رسیدن به نتیجهی مطلوب فراهم میسازد. بهعبارتدیگر، یک حوزهی میانرشتهای عبارت است از: «تلفیق دانش، روش و تجارب دو یا چند حوزهی علمی و تخصصی برای شناخت و حل یک مسئلهی پیچیده». در یک فعالیت علمی میانرشتهای، متخصصان دو یا چند رشته در ارتباط با شناخت، حل و یا تحلیل یک پدیده، موضوع یا مسئلهی معمولاً پیچیده و واقعی با یکدیگر تعامل و همکاری علمی میکنند. بنابراین، فعالیتهای علمی میانرشتهای زمانی معنا پیدا میکنند که هدف، شناخت علمی مسئلهای پیچیده باشد که از دانش یکرشته خارج است. با دیدی گذرا میتوان تأیید کرد که در آینده جهتگیریهای میانرشتهای در مطالعات علمی، دیگر نه یک انتخاب، که یک الزام خواهد بود. با توجه به نوپا بودن این حوزه، چالشهایی در برابر آن وجود دارد اما چون کفهی سودمندی آن سنگینتر است، ما را بر آن داشته که باوجود تمام مشکلات و سختیها از آن بهره ببریم.
کاربرد اینگونه همکاریهای میانرشتهای در مثالی بسیار ساده نمایان میشود:
شهر گرگان اکنون برای همگان بهعنوان مرکز استان گلستان شناختهشده است اما این شهر و این نام، تاریخچهای دارند که پژوهشگران با مداقّه درکتابهای ادبی به آن دستیافتهاند. این شهر درگذشته استرآباد نام داشت و در سال 1316 نام گرگان برای آن برگزیده شد. این تغییر نام به دو دلیل انجام شد؛ دلیل اول: برداشت نادقیق دستاندرکاران این تغییر نام از نام «استرآباد» و دوم: وجود شهری کهن به نام گرگان در همسایگی استرآباد -گرگان کنونی- بود. این شهر -گرگان کهن- بیشتر از اینکه به استرآباد نزدیک باشد، به شهر گنبدکاووس نزدیک است و هدف از این تغییر نام؛ زنده کردن اسم این شهر کهن و باستانی بوده است. در این واقعه اگر عالِمان علم جغرافیا به دانش ادبی نیز مسلح بودند، پی میبردند که واژهی «استر» نه به معنای چهارپا بلکه به معنای ستاره است و از این شهر در تاریخ بیهقی به استارآباد یادشده و ریشههای این واژه را در نام شهر آستارا نیز میتوان یافت. در زمان زرتشت که ایرانیان ستارهها را مظهر نور مقدس میدانستهاند، این شهر -استارآباد- بناشده و این نام برای آن برگزیده شده است.
از طرفی مطالعه در کتاب اوستا برای ما آشکار میکند که گرگان؛ نهمین سرزمین مقدسی است که اهورامزدا آفریده است. این شهر که از مهمترین مناطق در زمینهی پژوهشها و کاوشهای باستانشناسی است و اکنون همچون مخروبهای در نزدیکی گنبدکاووس قراردارد، در سالهای متمادی حکومت آلزیار، پایتخت ایران بوده است و دانشمندانی همچون فخرالدین اسعد گرگانی، عبدالقادر جرجانی، امیر عنصرالمعالی کیکاووس بن اسکندر بن وشمگیر و بسیاری دیگر در آن زیستهاند. در دوران رضاشاه پهلوی، در کنار خرابههای گرگان باستانی، شهری جدید بنا شد و به سپاس از قابوس بن وشمگیر –که برج آجری قابوس که مدفن اوست در این شهر است– نام آن را گنبد قابوس نهادند.
این تغییر نام بیپایه (استرآباد به گرگان) و این نام جعلی و غیر تاریخی (گنبدکاووس) همگی به دلیل بهره نبردن از دانش ادبی و البته تاریخی است. درحالیکه اگر این سه علم –ادبیات، تاریخ و جغرافیا- به کمک هم میآمدند، استرآباد نام خود را حفظ میکرد و گنبدکاووس میتوانست از نام سَلَف خود –گرگان– بهره ببرد.
از دیگر اهداف این پژوهش؛ نشان دادن سیر تغییر شهرها در طول تاریخ، به کمک بازتاب نمودهای این تغییرات در ادبیات است و این نیز بهنوبهی خود نشانگر این است که این مؤلفان شناخت جامعی نسبت به شهرها و کشورها داشتهاند و علم آنها در نوشتارشان منعکسشده است. علوم بسیاری در آثار ادبی کهن موردتوجه بوده است که شارحان امروزین این آثار به این مسئله دقت نظر دارند. ازجملهی این علوم؛ نجوم و طب هستند که تألیفات شاعران و نویسندگان دورههای پیشین به دلیل بهرهگیری این علوم از اصطلاحات تخصصی، دچار تعقید شده است. اما بهرهی نویسندگان و شاعران از اسامی شهرها و توصیف موقعیت آنها چون در فهم اثر ایجاد گره نمیکند، چندان مورد توجه قرار نگرفته و به همین دلیل بُعد مهمی از شخصیت شاعر که همان توجه به شهر و جغرافیاست –که نمودی از توجه به وطن و مرزبندی آن است– مورد بیتوجهی قرار گرفته است که امید است این پژوهش، بازتابی از امعاننظر مؤلفان قرون گذشته به این علم باشد.
علاوه بر این، شیوهی ارائهی این پژوهش –که شرح آن در ادامه خواهد آمد– بهگونهای کاربردی طراحیشده است که مراجعه و بهرهگیری از آن را بسیار ساده میکند و برای کسانی که در تحقیقات و مقالات خود نیاز به ابیاتی داشته باشند که شاعران در آنها از شهری نامبردهاند، مفید خواهد بود.
در این پژوهش که به روش کاملاً کتابخانهای انجامشده است، هشت کتاب از پرارجترین کتابهای ادبیات ایران را برگزیدم که البته انتخاب از میان اینهمه کتب نفیس بهجامانده کار دشواری بود، اما پس از کندوکاو بسیار و با توجه به موضوع تحقیق تصمیم گرفتم که چهار اثر منظوم –شاهنامهی فردوسی، سه منظومه از خمسهی نظامی، مثنوی معنوی مولانا و بوستان سعدی– و چهار اثر منثور –بخش آغازین تاریخ بیهقی، سیاستنامهی خواجه نظامالملک، چهارمقالهی عروضی سمرقندی و گلستان سعدی– را موردبررسی قرار دهم. دو دلیل مرا به انتخاب این هشت اثر برانگیخت؛ اول اینکه این کتب برگزیده از آثار گرانبهای ادب پارسی هستند، و دوم اینکه در جایجای هر یک از این آثار به شهرهای مختلف اشارهشده است.
هرچند با سخنانی که پیشازاین گفته شد، موضوع کتاب تا حد زیادی مشخص است اما اگر از پژوهشگر موضوع کتاب را طلب کنید! پاسخ او چنین خواهد بود:
اشاره بهتمامی ابیاتی که در آن از شهری نامبرده شده است و ارائهی تعریفی مختصر از آن شهر. برخی از ابیات که در آنها واژهی «شهر» بهکاررفته است را نیز ذکر کردهام. همچنین این مجموعه برای خواننده امکان مقایسهی انواع کاربرد این واژه را ممکن میسازد.
این کتاب شامل دو بخش اصلی است: بخش نخست آن به تاریخچهی شهرها اختصاص دارد. در این بخش سعی شده موقعیت گذشتهی شهر طبق گزارشات کتابهای جغرافیای گذشته –که دربارهی آنها سخن گفتیم– ترسیم شود. این منابع از این قرارند: اشکالالعالم از ابوالقاسم ابن احمد جیهانی، حدودالعالم من المشرق الی المغرب (مجهول المؤلف)، نزهةالقلوب از حمدالله مستوفی. البته منابع بیشتری در این زمینه وجود دارند اما تنها منابعی را برگزیدم که از اعتبار بیشتری برخوردارند.
سپس موقعیت امروزین شهر را شرح دادهام و با این کار امکان مقایسهی فضای شهر در طول دوران برای خواننده ممکن میشود. این بخش را به شیوهی دانشنامهها به ترتیب حروف الفبا تنظیم کردهام که دسترسی برای خواننده آسان باشد. لازم به ذکر است که در این آثار به برخی از شهرها اشاره نشده است، بنابراین آنها را در فهرستی جداگانه دستهبندی کردهام.
بخش دوم، خود شامل دو قسمت است: 1– آثار منظوم 2- آثار منثور، که هرکدام از این دو نیز بهتبع تعداد مؤلفان دارای چهار زیرمجموعه هستند. هر زیرمجموعه به یکی از مؤلفان اختصاص دارد و ابیات یا جملاتی از آنان را که اسم شهری در آن قیدشده، ذیل نام هر شهر به تفکیک آوردهام.
راهنمای گام به گام نگارش پایان نامه و رساله (کتاب الکترونیک)
هر پایان نامه و رساله دکتری یک ایده است. در ابتدا باید گفت که ایده چیست؟ ایده یا مثال یا صورت یا انگاره یا طرح، در حقیقت یک تصور ذهنی است. شاید بتوان ایده دادن را اولین گام برای حل یک مشکل یا برآورده کردن یک نیاز دانست. به عبارت دیگر ایده سادهترین راه حلی است که انسان در برابر یک مسئله یا نیاز به آن فکر میکند. هر چند میتوان یک ایده را بسط داد و پیچیده کرد. ایده یک نوع تلنگر ذهنی درون افکار شخص میباشد که با مطرح نمودن آن موضوعیت خود را پیدا میکند. انگاره ایست که تداعی ذهنی را به صورت یک طرح بیان می دارد. ایده یک نوع اندیشه فکر و عقیده است که رسیدن به آرمان و موفقیت را به همراه دارد. طرح ایدههای نو، رابطه مستقیمی با خیال پردازی و خلاقیت دارد. طبق قانون جهانی هر ایده می تواند جهانی را متحول کند. حال باید یک سوال کلیدی پرسید و آن این است که چرا با وجود پایان نامه های بسیار در ایران، هیج اتفاقی نه در جهان بلکه در ایران نیز نمی افتد؟ هر ساله تعداد زیادی از دانشجویان کارشناسی ارشد و دکتری از پایان نامه ها و رساله های خود دفاع می کنند و متاسفانه این پایان نامه ها و رساله ها فقط در قفسه های کتابخانه ها خاک می خورند.
آنچه که باعث می شود پایان نامه های کارشناسی ارشد و دکتری مفید و کاربردی و نتوانند مشکلات را حل کنند نبود خلاقیت و تفکر موثر است. در این کتاب با رویکرد تفکر موثر شیوه نگارش پایان نامه های کارشناسی ارشد و رساله دکتری آموزش داده می شود. این کتاب در 9 فصل به شرح زیر تدوین شده است.
فصل اول هدف و چگونگی استفاده از این کتاب را شرح داده است. فصل دوم راههای انتخاب موضوع را توضیح می دهد. در فصل سوم در مورد استاد راهنما و استاد مشاور و نقش آنها در روند پایان نامه و رساله نویسی توضیح داده شده است. فصل چهارم در مورد پروپوزال نویسی، اهداف و ارکان پروپوزال توضیحات کاملی داده شده است. در فصل پنجم به پایان نامه نویسی پرداخته شده است. در فصل ششم به رساله نویسی پرداخته شده است. در فصل هفتم نحوه استخراج مقاله از پایان نامه و رساله و ارکان مقاله آورده شده است. فصل هشتم در مورد نحوه آماده شدن در شب دفاع و پاورپویینت دفاع توضیح داده شده است. درفصل نهم به شیوههای استناد به سبک APA پرداخته شده است. و در آخر در فصل دهم به چگونگی راه پیدا کردن به بازار کار بعد از نوشتن پایان نامه و رساله پرداخته شده است.
عارفان امین
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
اَلحَمدُ لِلّهِ رَبِّالْعَالَمِنَ وَالصَّلوةُ عَلی خاتَمِالنّبیّنَ وَ آلهِالطّیبینَ الطّاهِرینَ.
با حمد و سپاس از الطاف بيكران الهي و با تحيّت بر انبياء عِظام بِالاَخصْ پيامبر مكرّم اسلام حضرت محمّدJ و خاندان پاك و مطهرش و سلام بر علماء و صلحاء و شهداي راه اسلام و قرآن.
در قرآن كريم و روايات معصومينC اجمعين، شهادت در راه خدا منزلت و جايگاه بسيار رفيعي دارد، در قرآن كريم سوره مباركه بقره آيهي 154 خداوند ميفرمايد:
«وَلَا تَقُولُوا لِمَن يُقْتَلُ فِي سَبِيلِ اللَّهِ أَمْوَاتٌ، بَلْ أَحْيَاءٌ وَلكِن لَّا تَشْعُرُونَ.»
كسانيكه در راهِ دينِ خدا كشته ميشوند مرده نگوييد (زيرا شهيدان نمردهاند) بلكه آنها زندهاند ولي شما (با حواس ظاهري و ديدگاهِ مادّي) درك نميكنيد.
نقد و بررسیها
حذف فیلترهاهنوز بررسیای ثبت نشده است.